Określenie pochodzące z języka włoskiego na idealnie ugotowany makaron, który powinien być jędrny, lekko twardy i stanowiący lekki opór zębom. W porównaniu do makaronu gotowanego na miękko, makaron al dente jest zdrowszy, mniej tuczący i zachowuje lepszy smak w połączeniu z sosami.

Nieduży filet z solonych sardeli, zalany oliwą z korzennymi przyprawami.

Bardzo gorzka wódka, używana chyba w każdym barze na świecie. Jest ona niezbędna do aromatyzowania napojów mieszanych. Ze względu na dużą gorycz, Angostury nie podaje się bez dodatków. W Europie Angosturę stosuje się głównie do produkcji koktajli, jest ona również dodatkiem wielu potraw kuchni Wenezuelskiej. Jej oryginalny smak powoduje że niektóre koktajle jak i również wykwintni smakosze nie mogą się bez niej obejść.

Słowo pochodzenia łacińskiego (aperitivus – otwieracz), oznaczające napój alkoholowy (18-35%) podawany przed posiłkiem dla pobudzenia apetytu. Dla starożytnych Rzymian aperitifem było wino z miodem, w średniowieczu – wina korzenne, a dziś – najczęściej wytrawny wermut, sherry, campari lub koktajle.

Aromatyczna galareta z dodatkiem wywaru z mięsa lub ryb. Stosowana przyrządzaniu zimnych dań z drobiu, ryb czy pasztetów.

Płaty strudlowego albo drożdżowego ciasta, przełożone masą orzechową lub migdałową, ułożone warstwami, pokrajane zwykle w romby, upieczone i obficie polane syropem z cukru.

Czerwone wino wywodzące się z Burgundii, które cieszy się niezwykłą popularnością na całym świecie. Wytwarzane jest ze szczepu winorośli Gamay Noir, uprawianych w rejonie Beaujolais między Saoną i Loarą. W sprzedaży pojawia się w połowie listopada i ten czas śmiało można nazwać świętem wina. Kolejnym rocznikiem Beaujolais emocjonuje się cały świat, komentując smak i aromat. Wino to występuje w kilku czterech gatunkach: stołowe, superieur, village oraz cru. Kupując Beaujolais warto pamiętać o dwóch rzeczach: po pierwsze wino to nie nadaje się do długiego przechowywania (starzenie mu nie służy); trzeba podawać je schłodzone, tak jak zazwyczaj robi się to z białymi winami.

Krótkotrwały proces termiczny, który ma na celu wydłużyć przydatność produktu do spożycia przy zachowaniu naturalnego koloru i cennych dla zdrowia składników mineralnych. Polega on na zanurzeniu we wrzątku na kilka minut warzyw lub owoców z dodatkiem soli lub cukru, a następnie schłodzeniu ich, kierując na nie strumień zimnej wody. Blanszowanie pozwala na pozbycie się gorzkiego smaku, zbytniej kwaskowatości, a także wyeliminowanie nadmiaru soli, która zatrzymuje wodę w organizmie. Ten rytuał kulinarny jest jak panna z dobrego domu z interesującą historią, docenimy ją dopiero przy bliższym poznaniu.

Czasami warto „zaszaleć” i użyć niecodziennych przypraw aby przełamać przyzwyczajenia do tradycyjnych smaków i spróbować gruntownie je odmienić. Takim właśnie pomysłem jest Boquet garni czyli mieszanka ziół w postaci gałązki, związanych nitką w małym tradycyjnym muślinowym woreczku, który wrzuca się do potrawy aby nadać jej wyśmienity aromat i niepowtarzalny smak dostosowany do gustu wymagających i wrażliwych smakoszy.

Sałatka ze smażonych na oliwie bakłażanów, papryki, cebuli, pomidorów, selera naciowego, z dodatkiem kaparów oraz oliwek. Doprawiana octem winnym, solą oraz pieprzem i podaje się na ciepło lub zimno.

Zimna przekąska włoska z pokrojonej w cieniutkie plastry polędwicy, przyprawionej oliwą, pieprzem, szalotką, kaparami i tartym parmezanem. Przed krojeniem mięso trzeba mocno schłodzić. Największą jego zaletą jest synonim elegancji i dobrego smaku, który potrafi oczarować niejednego miłośnika wytrawnej kuchni.

Czynność odbywająca się zwykle za pomocą sita lub cedzaka. Polega na wylewaniu wody ugotowanych potraw lub z namaczanych owoców i warzyw.

Indyjski słodko-kwaśny i ostry w smaku sos o gęstej konsystencji, który przyrządzany jest najczęściej z jabłek, śliwek, papryki i pomidorów. Podaje się go zazwyczaj do pieczonych mięs, ryb oraz wędlin. Największą jego zaletą jest to, że starzeje się ze smakiem.

Esencjonalny bulion przygotowany na wywarze mięsnym z dodatkiem warzyw i bukietem przypraw, zawsze klarowany surowym mielonym mięsem wołowym i białkiem jaj kurzych z dodatkiem drobno pokrojonych warzyw. Podawany w różnej formie, na ciepło i na zimno, jedzony jako galaretka lub pity czysty lub z dodatkiem warzyw, ravioli, omletu. Consommé należy do klasyki kuchni francuskiej, nie robi się go często bo przygotowanie prawdziwego consommé jest czasochłonne i stosunkowo drogie. Jednak warto spróbować i dać mu szansę, to danie jest jedyne w swoim rodzaju.

Zimny sos o słodko-pikantnym smaku, przyrządzany jest z galaretki z czerwonych porzeczek, soku z pomarańczy i cytryny oraz porto, musztardy i szalotki. Serwowany główny do dziczyzny.

Ciemny sos, skondensowany, z dodatkiem czerwonego wina typu madera. Podaje się do mięsa smażonego na patelni.

Zimny sos przyprawowy, którym polewa się sałatkę przed podaniem.

Usuwanie pestki lub nasion z owoców.

Gotowanie produktu pod przykryciem, do momentu aż stanie się miękki.

Dwubarwna, ciemnozielona, z zewnątrz, jasnożółta w środku. Ma wąskie, mocno postrzępione, wiotkie liście.

Cienkie płaty mięsa, szczególnie cielęciny lub piersi z kurczaka.

Potrawa z łazanek z sosem mięsnym, pomidorami i serem.

Usuwanie kości z mięsa oraz ości z ryb.

Do dla tych co słowo „przygoda” lubią najbardziej i jak już się zdarza to lubią ja przeżyć na maksa. Flambirowanie jest to bardzo efektowny sposób podawania potrawy, polegający na oblaniu lub skropieniu dania alkoholem a następnie podpaleniu go na stole. Proces ten nie tylko robi piorunujące wrażenie, ale przede wszystkim nadaje potrawie wykwintniejszy smak. Taki rodzaj widowiska uświetniającego posiłek pasuje idealnie do mięsa z grilla, smażonych owoców czy też potraw z jaj, takich jak naleśniki i omlety.

Potrawa przygotowana z gorącego sera i białego wina. Fondue pochodzi z kuchni szwajcarskiej, ale jest też bardzo popularna we Francji i Holandii. Potrawa dawniej rozpowszechniona była głównie wśród górali szwajcarskich jako sposób na wykorzystanie suchego sera zimą. Niewielkim nakładem praktycznie w każdych warunkach można było przyrządzić danie smaczne i pożywne. Jada się je zazwyczaj w większym gronie, bezpośrednio z garnka (zwanego “caquelon”), zanurzając w masie nabite na widelec pieczywo lub warzywa.

Tłuszcz jadalny o dużej odporności na działanie wysokiej temperatury. Najczęściej są to oleje, smalec, łój wołowy (nigdy masło ani margaryna!) albo kombinacje tych tłuszczów. Frytury używa się głównie do głębokiego smażenia ciast (pączków, faworków, racuchów), frytek, mięsa i ryb. Tej samej frytury można użyć 2-3-krotnie, ale najzdrowiej jest brać do każdego smażenia świeżą.

Jest sztuką dekorowania potraw i napojów celem nadania im pożądanego smaku, koloru oraz wyglądu, który współgra z cała resztą potrawy, przyciągnie uwagę i podniesie walory smakowe, pobudzając przy tym zmysły wszystkim miłośnikom sztuki kulinarnej. To dla tych wszystkich co nie trzymają się reguł i jak już zaczną zabawę to nie wiedzą co zrobić z nadmiarem udekorowanych potraw.

Masło o płynnej konsystencji, produkowane z mleka bawolic przez długie ogrzewanie na małym ogniu, aby się sklarowało. Ma też walory zdrowotne – nie podnosi poziomu cholesterolu we krwi. Dodatkową zaletą ghee jest to, że ma lekko słodkawy smak i delikatny zapach orzechów. Używane powszechnie w kuchni indyjskiej, które jest nie tylko smaczne ale również niezwykle cennie dla zdrowia.

Powierzchnia produktów, dzięki której staje się on błyszczący. Szklista warstwa, skrzepniętego cukru.

Kluski zrobione z kaszy manny z tartym żółtym serem, jajkiem, mlekiem i przyprawami. Najczęściej podawane są z sosami.

Gotowanie produktów zanurzonych w płynie albo płynów na małym płomieniu. W trakcie tego gotowania powinny pojawiać się nieliczne pęcherzyki powietrza.

Pieczenie mięs, warzyw na ruszcie i bez tłuszczu.

Długie, włoskie paluszki drożdżowe, mające chrupką skórkę.

Przelewanie ugotowanego produktu zimną wodą.

Odmiana kapusty bezgłowej o długich fryzowanych liściach. Po pierwszym przymrozku liście tracą goryczkę i mogą być przyrządzane jako szpinak. Bardzo dobrze smakuje również w połączeniu z pomidorami i jabłkami. Ze względu na ozdobne, kędzierzawe liście używany jest do dekoracji różnych potraw.

Sposób krojenia warzyw, owoców i wędlin w cienkie, prawie przezroczyste słupki. Produkty przygotowane w ten sposób są doskonałym elementem dekoracyjnym potraw. We Francji słowem tym określa się także klarowną zupę przygotowaną z pokrojonych warzyw. Jest to prawdziwe wyzwanie dla wykwintnych smakoszy, które nie tylko bardzo apetycznie się prezentuje ale również jeszcze lepiej smakuje.

Konserwowanie całych lub pokrojonych owoców, np. gruszek, moreli, skórek owoców cytrusowych oraz niektórych kwiatów, np. fiołka. Zabieg ten polega na kilkakrotnym smażeniu tych produktów w syropach o coraz większej zawartości cukru, dzięki czemu owoce zachowują pożądany kształt. Im kwaśniejsze i mniej rozdrobnione owoce, tym bardziej stężony musi być syrop. Kandyzowane owoce są wykwintnym dodatkiem do ciast, lodów i innych deserów.

Sposób przygotowania potraw metodą tzw. Pośredniego ogrzewania. Garnek ze składnikami potrawy wstawia się do większego naczynia z wrzącą wodą ( powinna ona sięgać ¾ wysokości zanurzonego garnka). Taką technikę stosuje się przede wszystkim do gotowania potraw wymagających ciągłego mieszania, a także do rozpuszczania niektórych produktów ( np. masła, czekolady) bez ryzyka ich przypalenia lub zagotowania . Kąpiel wodna jest też znakomitym sposobem na utrzymanie w odpowiedniej temperaturze dań, których nie podaje się od razu po przygotowaniu. We wszystkich wymienionych sytuacjach kąpiel wodną przeprowadza się na płycie kuchni. Niektóre potrawy, na przykład musy lub pasztety, zapieka się tą metodą w piekarniku.

Roślina należąca do imbirowatych. Stosowana jako dodatek przy pieczeniu pierników, innych ciast oraz przyrządzaniu sałat i sosów. Przyprawa bardzo wzmacniająca żołądek. Nasiona kardamonu mają przyjemny, nieco kamforowy zapach i palący, korzenny smak.

Cukier zbrązowiały dzięki podgrzewaniu. Im dłużej podgrzewa się cukier, tym karmel staje się ciemniejszy i traci słodycz. Karmel o jasnożółtym zabarwieniu stosuje się do lukrowania drobnych ciasteczek i owoców, w kolorze mahoniowym – do pierników i nugatów, polewania kremów, budyniów i lodów, karmel brunatny – do barwienia sosów, duszonych mięs i potrawek mięsno-warzywnych, rosołu, chleba oraz piwa.

Rodzaj smażonych klopsów z wołowego mięsa siekanego z dodatkiem jajek, bułki i gotowanego ziemniaka.

Polega na usunięciu zawiesin i mętnej piany z wywarów (mięsnych, rybnych, warzywnych, owocowych) i konfitur. Zabieg ten wykonuje się po to, by przygotowane potrawy i produkty uzyskały przejrzystość. W kuchni najczęściej klaruje się rosół i auszpik. Aby zrobić to dokładnie, najpierw trzeba wywar mocno schłodzić, dzięki czemu skrzepnięty na powierzchni tłuszcz da się łatwo usunąć a następnie odtłuszczony wywar miesza się z pianą ubitą z białka jaj i ustawia na małym ogniu. Gdy wywar się zagotuje, a białko zetnie, wiążąc różne drobiny i zanieczyszczenia, należy zestawić garnek z ognia i po kilkunastu minutach, gdy zanieczyszczenia opadną na dno, trzeba przelać wywar przez sitko wyścielone podwójnie złożoną gazą. Prawdziwe wyzwanie dla miłośników sztuki kulinarnej, którzy w weekend maja wolne, nigdzie się nie wybierają, siedzą w kuchni i gotują.

Środek dodawany do produktu pomagający utrzymać jego smak, kolor, konsystencję bez zmian. Oznaczany symbolami E + numer.

Chrupiąca posypka do ciast i deserów. Można ją kupić gotową bądź zrobić samemu: należy stopić na patelni dwie łyżki masła, wsypać pół szklanki cukru i 10 dag posiekanych migdałów bądź orzechów, przyrumienić, a następnie masę wyłożyć na natłuszczoną blachę i po wystygnięciu pokruszyć. Może być idealnym pomysłem na zaskoczenie swoich znajomych ciekawym pomysłem i smakiem.

Trzymanie mięsa przez 2-3 tygodnie, w kilku stopniach Celsjusza, do momentu, aż stanie się miękkie.

Najsławniejsze z dań kuchni rosyjskiej. Klasyczny kulebiak to ciasto drożdżowe nadziane farszem z kapusty. W kuchni europejskiej można spotkać wiele odmian tego pieroga – z ryżem, drobiem, grzybami, z ciasta francuskiego. Warto go na pewno zrobić więcej, bo nie przybędzie nam od tego pracy a na pewno starczy na dłużej :)

Owoc z kwaskowatym miąższem, który otacza miękka jadalna skóra. Z wyglądu przypomina pomarańczę, używany do dekoracji ciast i deserów.

Inaczej szafran indyjski czyli przyprawowa roślina z rodziny imbirowatych uprawiana na Dalekim Wschodzie. Sproszkowana kurkuma jest ważnym składnikiem curry i musztardy. W hinduskiej kuchni kurkuma znajduje zastosowanie jako przyprawa do dań z fasoli i soczewicy. Europejczycy natomiast stosują ją jako barwnik. Jest ważnym składnikiem proszku curry i używa się jej do marynat, sosów i musztard.

Drink koktajl alkoholowy podawany w ilości 200-250 ml w szklankach koktajlowych typu Tumbler W odróżnieniu od koktajlu typu short drink, long drink to napój orzeźwiający o stosunkowo niskiej zawartości alkoholu (8-15%) sporządzany z dodatkiem dużej ilości soków owocowych, warzywnych lub innych napojów (cola, tonik, woda sodowa).

Namaczanie produktu w płynie (wodzie lub alkoholu), aby substancje przeniknęły się wzajemnie.

Zalewa octowa lub roztwór wodny z dodatkiem ziół i przypraw. W marynacie moczy się mięsa.

Należy do najstarszych i najczęściej stosowanych sposobów konserwowania produktów. Jest to proces polegający na przetrzymywaniu surowca w mieszankach przygotowanych na bazie octu, wina , oleju, masła czy kwaśnego mleka. Rodzaj wykorzystanej marynaty uzależniony jest od rodzaju produktu, który chcemy zamarynować. Ten rodzaj konserwowania można stosować do ryb, mięs, warzyw, owoców lub grzybów.

Deser z przetartych lub zmiksowanych owoców, najczęściej jagodowych, połączonych z bitą śmietaną lub pianą z białek, czasami utrwalony rozpuszczoną żelatyną. Specjalnie dla tych, którzy w smaku cenią sobie lekkość i niepowtarzalność.

Staranne nasmarowanie blachy masłem albo olejem. Zapobiega przywieraniu pieczonej potrawy.

Kompozycja cukru, miodu, siekanych orzechów i piany z białek. Często wzbogaca się ją migdałami, bakaliami, czekoladą i podaje na opłatkach lub waflach. Może być idealnym sposobem na zaskoczenie swoich znajomych wręcz niecodziennym i pożywnym deserem.

Gotowanie częściowe produktu, przeznaczonego do późniejszej obróbki termicznej np. zapiekaniu.

Kasza z jęczmienia lub pszenicy, pożywna, zawierająca dużą ilość białka. Wypieczona, ze słoniną i skwarkami jest nie tylko źródłem witamin ale również prawdziwym zastrzykiem energii. Umiejętne złączenie orkiszu z innymi składnikami naturalnie pobudzi nasz organizm do życia oraz będzie miał pozytywny wpływ na stan naszego zdrowia.

Tradycyjne danie kuchni hiszpańskiej, składa się z ryżu drobiu, kiełbasek czosnkowych, krewetek, małży oraz świeżych warzyw.

Obtaczanie produktu przed smażeniem w panierce (jajku, bułce tartej, startym serze, przyprawach).

Cienkie płaty przygotowane z mąki ryżowej bardzo delikatne, po nawilżeniu nabierają elastyczności i można z nich przygotowywać małe nadziewane roladki bądź sajgonki. Bardzo popularne w kuchni azjatyckiej.

Konserwowanie mięsa w specjalnej zaprawie.

Przygotowywanie potrawy w piekarniku lub piecyku.

Malutkie pierożki z pikantnym farszem z surowego mielonego mięsa wołowo- wieprzowego pochodzenia rosyjskiego. Podaje się gotowane, polane masłem, śmietaną lub podsmażane.

Placki przyrządzone z mąki i wody z dodatkiem soli, upieczone na tradycyjnej blasze kuchennej lub w piecu piekarskim. Nie porywają wyglądem i nie zabiegają o nasze względy, natomiast jest to jedno z tych dań, które znika wcześniej niż chcemy :)

Napój mrożony lub gorący, pochodzący z Indii. W oryginalnej wersji robiono go z pięciu składników: herbaty, cukru, cytryny i jeszcze jakiegoś owocu oraz wina (sanskryckie słowo pancza oznacza pięć). Od XVI wieku poncz znany jest także w Europie. Sporządza się go z herbaty, cukru, przypraw, owoców, soków owocowych oraz alkoholu (rumu lub wódki), a czasem – z samego rumu i soku

Gotowanie produktu w temperaturze poniżej punktu wrzenia.

Jasne mięso (kurczak, cielęcina, jagnięcina, królik), ugotowane w niewielkiej ilości wody z dodatkiem warzyw i podane w tym wywarze, podprawionym jasną zasmażką i śmietaną lub żółtkiem z odrobiną soku z cytryny. Zwykle dodatkiem do potrawki jest ryż na sypko. Znacznie rzadziej terminu “potrawka” używa się na określenie samego sosu powstałego podczas gotowania jasnego mięsa z warzywami. Najpopularniejsze dania potrawkowe to: potrawka z królika, z kurczaka, potrawka cielęca i kura w potrawce. To dla tych co nie zamierzają całe życie być na diecie :)

Ceniona szynka, pochodząca z Parmy. Surowe mięso naciera się specjalną mieszanką, odkłada do leżakowania, ponownie naciera i “prasuje”. Podaje się pokrojoną w cienkie, prawie przezroczyste plastry.

Ciemny, razowy chleb, który piecze się z gruboziarnistej mąki żytniej, często z dodatkiem miodu lub melasy. Jest lekkostrawny i zawiera sporo błonnika. Specjalnie dla tych co w genach mają pieczenie i znajdują w nim dużo przyjemności :)

Miazga albo papka z warzyw lub owoców.

Potrawa przygotowywana z pokrojonego mięsa, jarzyn oraz przypraw. Najczęściej podawana jest z sosem pomidorowym. Będą mieli co żałować Ci, którzy nie spróbują tego znakomitego smakołyku.

Tradycyjna francuska potrawa z duszonych warzyw, którą podaje się jako samodzielne danie bądź dodatek do mięs lub ryb. Przygotowuje się ją z cebuli, bakłażanów, małych cukinii, papryki, pomidorów i przyprawia ziołami. Dla wielu smakoszy, z pewnością stanie się „daniem awaryjnym”.

Ser miękki produkowany z serwatki pozostającej po serach podpuszczkowych (z mleka koziego, krowiego lub owczego), podobny jest do polskiego twarogu. Stanowi dodatek do klusek i farszu.

Nazywa się ją także sałatą zimową. Jej drobne, zaokrąglone listki mają ciemnozielony kolor, są kruche, delikatne, ale wyraziste w smaku.

Ma ciemnozielone, wąskie, długie, dość jędrne liście.

Ostry, zielony sos, który jest nieodłącznym elementów wielu dań współczesnej kuchni meksykańskiej. Jego głównym składnikiem są tomates verdes, zwane także tomatillos – spokrewnione z pomidorem niewielkie, zielone owoce. Ostrego smaku salsie, tak jak wielu meksykańskim potrawom, nadają chili, tu obowiązkowo zielone. Aromat sosu wzmacniany jest przez użycie czosnku, często także gałązek kolendry. Wszystkie składniki bardzo drobno się sieka, miesza ze sobą i doprawia solą.

Sposób smażenia na patelni kawałków mięsa, ryb, bez panierki, oprószone tylko solą, pieprzem lub ziołami. Kładzie się je na silnie rozgrzany na patelni tłuszcz i szybko smaży z obydwu stron. Po usmażeniu podaje się od razu jeszcze ciepłe na stół. Z takiego sposobu wychodzą wyśmienite dania, które zachwycają różnorodnością smaków i oryginalnością zarazem.

Ma wiotkie, łagodnie powycinane i karbowane liście oraz lekko orzechowy smak.

Jej kruche, sztywne i soczyste liście są wyjątkowo smaczne, chrupiące i trwałe.

Ma bardzo dekoracyjne, kędzierzawe liście i subtelny smak.

Należy do odmian głowiastych. Ma delikatne, wiotkie liście i łagodny smak.

Ma bardzo kruche, sztywne, intensywnie zielone liście o delikatnym, przyjemnym smaku.

Jeden z lepszych i zdrowszych gatunków mąki. Powstaje poprzez zmielenie ziaren pszenicy durum. Jest niezastąpionym składnikiem włoskich makaronów, m.in. spaghetti, fettucine, linguini i lasagna. Makaron z niej otrzymany jest wyjątkowy: ma jasnożółty kolor, a po ugotowaniu nie skleja się i pozostaje al dente. Semolina doskonale nadaje się do produkcji pieczywa, ciast oraz zagęszczania budyniów i zup.

Smażenie produktu, który wcześniej został nasmarowany tłuszczem w specjalnych naczyniach (np. patelniach do grillowania). Na samą patelnie nie wlewa się żadnego tłuszczu.

Smażenie produktu całkowicie zanurzonego w rozgrzanym tłuszczu.

Deser lodowy z soku i zmiksowanych owoców, często z dodatkiem wina, wódki lub likieru. Smakuje równie dobrze jak lody, a jest o wiele mniej kaloryczny. Nie ma takiego drugiego deseru, który przy swojej lekkości dawałby takie orzeźwienie jak i również bogate doznania smakowe.

Sos o korzennym smaku i płynnej konsystencji. Sporządza się go zwykle z papryki, anchois, sosu sojowego, imbiru, szalotki, cukru, octu itd. Używa się go podobnie jak sosu sojowego. Jednym słowem będzie co wspominać i do czego wracać :)

Tradycyjna japońska potrawa, którą spożywa się palcami , maczając w sosie sojowym. Składa się ona głównie z ryżu, warzyw, ryb i owoców morza. Podaje się je również z bardzo ostrym zielonym japońskim chrzanem wasabi oraz imbirem pozwalającym oczyścić kubki smakowe pomiędzy poszczególnymi porcjami.

Przyprawa, którą otrzymuje się ze znamion krokusa uprawnego. Nadaje potrawom apetyczne żółte zabarwienie i delikatną woń.

Krojenie produktów bardzo drobno, na podłużne paski.

Bardzo mała ilość przypraw, mieszcząca się pomiędzy kciukiem a palcem wskazującym.

Polega na umieszczeniu w mięsie słupków wędzonej, tłustej słoniny lub boczku przy pomocy specjalnej igły do szpikowania. Proces ten ma na celu zapobieganie wysuszeniu mięsa podczas obróbki termicznej i sprawianie, że pieczeń nie tylko pięknie się rumieni ale również wyśmienicie smakuje. Najlepiej sprawdza się u prawdziwych twardzieli co nie liczą kalorii i myślą jak dobrze byłoby choć raz najeść się na zapas.

Piana i męty unoszące się na powierzchni gotujących się potraw niektórych potraw. Konieczne jest zebranie szumowiny łyżką cedzakową.

Pasztet z ryb, mięsa albo warzyw. Wszystkie składniki, dokładnie rozdrobnione i wymieszane, przekłada się do kamionkowej formy, a następnie umieszcza w naczyniu z gorącą wodą i wstawia do piekarnika. Dzięki temu Terrina jest delikatna i nie ma z wierzchu przypieczonej skórki. Jest to znakomity pomysł na gastronomiczne odetchnienie w połączeniu z niepowtarzalnym aromatem.

Oryginalny włoski deser, którego nieodzownymi składnikami są espresso, serek mascarpone, świeże biszkopty oraz amaretto i kakao. Składniki układane są warstwami, tworząc harmonijną, słodką całość przełamaną lekkimi nutami alkoholu. Idealnie nadaje się dla wszystkich tych co kochają po obiedzie zanurzyć się w wykwintnym głębokim smaku i aromatycznym zapachu.

Dzielenie upieczonego mięsa na części.

Oddzielanie surowego mięsa od kości oraz czyszczenie z niejadalnych części.

Sos grecki, przygotowany jest z jogurtu, twarożku, oliwy i świeżego startego ogórka. Doprawiony jest czosnkiem, pieprzem a także solą. Podaje się schłodzony, głównie do mięs, chleba lub warzyw.

Energicznie uderzanie mątewką lub ubijaczką, nadające produktowi puszystość.

Roślina znana jako japoński chrzan o nieco zbliżonym do chrzanu bardzo ostrym smaku. W japońskiej kuchni używana głownie do sushi.

Roztwór wodny różanego ekstraktu. Można go sporządzić domowym sposobem dodając do wody konfitury różanej, choć będzie wtedy tylko namiastką oryginalnego produktu. Używa się jej do przyrządzania deserów, przetworów i napojów, z którymi smakuje wyśmienicie :)

Popularny włoski deser podawany na ciepło i przyrządzany, według starych sprawdzonych receptur, z żółtek ubijanych na parze w połączeniu z cukrem i winem Marsala. To dla wszystkich osób pochłoniętych pracą, którzy lubią coś prostego, nie angażującego i jednocześnie pełnego świeżości.

Zagęszczanie sosów, wywarów i zup samym żółtkiem lub śmietaną albo śmietaną wymieszaną z mąką, dzięki czemu potrawy zyskują ładny kolor oraz są gęstsze. To idealny sposób dla tych, które lubią akcje pod tytułem „testowanie przepisów”.

Gniecenie surowego ciasta w taki sposób aby uzyskało jednolitą konsystencję.

Dodawanie przypraw i innych substancji do dań, w celu nadania im smaku.

Lekkie podsmażenie potrawy, aby stała się zarumieniona.